الزام به تسویه وام ، الزام به فک رهن
موضوع رای : الزام به تسویه وام ، الزام به فک رهن
شرح پرونده : الف ملک تجاری متعلق به خود با پلاک ثبتی ۱۸۳ فرعی مجزا و مفروز از ۵ اصلی واقع در بخش ۱ تهران را به عنوان تضمین بازپرداخت وام توسط ب در رهن بانک گذاشته است.
ب توانایی پرداخت اقساط وام را نداشته و بانک اقدام به تملک ملک متعلق به الف نموده است. الف نیز با تقدیم دادخواستی به طرفیت ب، صدور حکم مبنی بر الزام خوانده به تسویه وام و فک رهن از ملک متعلق به خود را از دادگاه تقاضا نموده است.
دادگاه بدوی رسیدگی کننده به دعوا با این توضیح که عقد رهن از طرف راهن لازم و غیر قابل فسخ و از جانب مرتهن جایز است، ادعای خواهان را رد کرده است.
توضیح آن که انعقاد عقد رهن به نفع مرتهن است؛ بنابراین مرتهن می تواند از حقی که به موجب عقد رهن به نفع او ایجاد شده صرف نظر نماید اما راهن نمی تواند عقد را بر هم بزند و تنها در صورت پرداخت دین می تواند خواستار فک رهن از ملک شود.
ضمنا الزامی وجود ندارد که عین مرهونه حتما متعلق به مدیون باشد و ثالث می تواند ملک خود را بابت دین دیگری در رهن قرار بدهد؛ حتی اگر خود مدیون راضی به این امر نباشد، توافق راهن و مرتهن برای وقوع رهن کافی است. پس از وقوع عقد رهن به نحو صحیح، عین مرهونه متعلق حق مرتهن قرار گرفته و راهن غیرمدیون نمی تواند به استناد این که به مرتهن مدیون نبوده و مدیون صالی شخص دیگری است، فک رهن را تقاضا نماید.
در ما نحن فیه راهن مدیون نبوده اما به محض وقوع رهن، ملزم به آثار عقد خواهد بود و حق ندارد الزام مدیون اصلی به پرداخت وام و فک رهن را بخواهد.
البته در صورتی که راهن حاضر به پرداخت دین باشد، می تواند تقاضای فک رهن نماید که در این پرونده، خواهان اقدامی جهت پرداخت دین انجام نداده است.
بنا به مراتب معروضه دعوای خواهان قابلیت استماع نداشته و قرار عدم استماع دعوا از دادگاه بدوی صادر شده است.
دادگاه تجدید نظر نیز با بیان این که تجدیدنظرخواه، اعتراض قابل توجهی ارائه نکرده، دادنامه تجدید نظر خواسته را عینا تایید نموده است.
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
