نکاح دختر باکره اعم از دائم و موقت، بدون اذن پدر یا جد پدری، غیر نافذ است (نه باطل).

مقررات ماده ۱۰۴۳ (اصلاحی ۱۴/۸/۱۳۷۰) قانون مدنی که نکاح دختر باکره را موقوف به اجازه پدر نموده، شرط صحت عقد نمی باشد، بلکه شرط کمال عقد است و چنانچه ولی قهری به لحاظ عدم تنفیذ، مدعی بطلان عقد مورد نظر شود، خود (رأساً یا با تفویض وکالت) باید خواهان چنین دعوایی گردد.

با توجه به مراتب فوق، در فرض  سوال که نکاح دختر باکره بدون اذن ولی قهری بوده است، با توجه به این که شرط کمال عقد (اذن پدر یا تنفیذ وی) محقق نیست، امکان صدور حکم مبنی بر ثبت نکاح (در صورت باکره بودن) وجود ندارد؛ مگر آنکه شرایط مذکور در ماده ۱۰۴۴ اضافه شود. بدیهی است در صورتی که صفت باکره بودن به هر علتی موجود نباشد، نیازی به اذن ولی قهری نیست و در آن صورت دعوای اثبات زوجیت و الزام به ثبت نکاح با عنایت به رای وحدت رویه شماره ۱-۳۱/۲/۱۳۶۳ قابل استماع و پذیرش است.

بطلان عقد نکاح

اشتراک گذاری: