اضافه کاری کارگران

در قانون کار مدت زمانی که کارگر بایستی به کار اشتغال داشته باشد ، چه میزان است ؟

قانون گذار در قانون کار مدت زمان کاری را برای مشاغل عادی و مشاغل سخت مشخص نموده است. مدت زمان اشتغال برای مشاغل عادی نباید از ۴۴ ساعت در هفته تجاوز کند ودر مشاغل سخت نیز به دلیل  زیان بار بودن این مشاغل نسبت به مشاغل عادی میزان ساعات کاری به ۳۶ ساعت کار در هفته می رسد و بالاتر از آن مجاز نمی باشد.ذکر این نکته لازم است که ؛ مقرر نمودن ساعات کاری توسط قانون گذار جنبه حمایتی برای کارگر دارد .اما از طرفی هم قانون گذار از باب اینکه کارگر بتواند منافع مالی بیشتری را کسب کند اضافه کاری کارگران را هم در قانون لحاظ نموده است.

اضافه کاری به چه معناست و به چه کارگرانی تعلق می گیرد؟

اضافه کاری در واقع بدین معناست که کارگر از زمان استراحت خود جهت کار مازاد بر ساعات کاری خود، استفاده می نماید. از این رو قانونگذار چنین مقرر داشته است که به این عمل کارگر مزد بیشتری تعلق بگیرد .البته نکته مهم و حائز اهمیت در بحث اضافه کاری کارگران ، این است که در وهله اول رضایت کارگر اهمیت دارد و کارفرما نمی تواند وی را جهت اضافه کاری اجبار کند.

قانونگذار در ماده ۵۹ قانون کار در این باره چنین بیان می کند :

“در شرایط  عادی ، ارجاع کار اضافی به کارگر با شرایط ذیل مجاز است: الف )موافقت کارگر     ب) پرداخت ۴۰ ٪ اضافه بر مزد هر ساعت کار عادی “

 بحث اضافه کاری فقط به کارگران عادی تعلق می گیرد و برای کارگران مشاغل سخت و کار شبانه بحث اضافه کاری منتفی است.

محاسبه مبلغ اضافه کاری

محاسبه مبلغ اضافه کاری باید بر مبنای مزد کارگر محاسبه و پرداخت شود.در کارگاه هایی که طرح طبقه بندی مشاغل به اجرا در آمده است، مزد گروه و پایه ، مزد مبنا را تشکیل می دهد. و بدین شکل عمل می شود که مزد مبنا و ماهانه بدون احتساب حق عائله مندی ، بن کارگری ، حق مسکن و … بر ۳۰ روز کاری تقسیم می شود. و تقسیم مزد روزانه هم به ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه انجام می گیرد که با اضافه کردن ۴۰ ٪ به هر ساعت عادی کارمزد یک ساعت اضافه کاری کارگر مشخص می شود و به کارگر تعلق می گیرد.

البته این امر مسلما کمی وسوسه برانگیز میباشد و کارگران ممکن است برای بدست آوردن منافع مالی بیشتر جهت اضافه کاری افراط نمایند. از این رو قانون گذار بدین جهت نیز تدبیر اندیشیده است و در تبصره ماده ۵۹ قانون کار بیان نموده است که ساعت کاری ارجاعی به کارگر نباید از ۴ ساعت در روز تجاوز کند.البته استثناهایی هم لحاظ کرده است.

استثناء : قانون گذار در ماده ۶۰ قانون کار تحت شرایطی کارفرما را مجاز نموده است که با احتساب اضافه کاری، از کارگران بیش از ۴ ساعت مقرر شده نیز استفاده نماید.

طبق ماده ۶۰ قانون کار :

“…… برای مدتی که جهت مقابله با اوضاع و احوال ذیل ضرورت دارد مجاز است و حداکثر اضافه کاری موضوع این ماده ۸ ساعت در روز خواهد بود (مگر در موارد استثنایی با توافق طرفین)

الف) جلوگیری از حوادث قابل پیش بینی و یا ترمیم خسارتی که نتیجه حوادث مذکور است.

ب) اعاده فعالیت کارگاه ، در صورتی که فعالیت مذکور به علت بروز حادثه یا اتفاق طبیعی از قبیل سیل ، زلزله و یا اوضواع و احوال غیر قابل پیش بینی دیگر قطع شده باشد.”

ضرورت کار اضافی کارگران چگونه احراز می گردد ؟

نکته مهم و قابل توجه که قانون گذار بسیار بر روی آن حساس است ضرورت داشتن  اضافه کاری مازاد بر قانون کار است (بیش از 4 ساعت در روز ). قانونگذار در تبصره ماده 60 قانون کار ، کارفرما را مکلف کرده است که  در صورت ارجاع کار اضافی مازاد بر قانون کار به کارگر ، موضوع را ظرف ۴۸ ساعت به اداره کار و امور اجتماعی اطلاع دهد. تا آن ها در مورد ضرورت داشتن یا نداشتن امر مزبور اظهار نظر نمایند و اگر احیانا اداره کار و امور اجتماعی ضرورت را احراز نکند، کارفرما مکلف به پرداخت خسارت و غرامت به کارگر می شود.

آیا ماموریت کارگران ، جزء اضافه کاری محاسبه می شود ؟

در مورد ماموریت کارگران قانون کار ، موارد مرتبط را آورده است و از آن با عنوان حق ماموریت ،فوق العاده ماموریت یاد کرده است. که بر همان مبنا محاسبه و به کارگر پرداخت می شود.  در کل شرایط ماموریت و اضافه کاری کاملا با هم متفاوت است از این رو نمی توان کارگری را که به ماموریت می رود را مشمول اضافه کاری قرار داد.

اشتغال در روزهای جمعه و ایام تعطیلات رسمی نیز مشمول اضافه کاری می گردد . با استناد به ماده ۶۲ قانون کار روز جمعه ، روز تعطیلی کارگران با استفاده از حقوق است و همچنین تعطیلات رسمی هم به همین شکل می باشد .اما اگر کارگری با میل و رضایت خود بخواهد در چنین روزهایی به کار بپردازد با احتساب اضافه کاری برای وی ، این امر مجاز و منع قانونی ندارد .

ضمانت اجرای ماده ۵۹ قانون کار

قانونگذار در ماده ۵۹ قانون کار ، کار اضافی را در صورتی مجاز اعلام کرده است که کارگر رضایت داشته باشد. و به میزان مقرر شده در قانون هم مزد دریافت کند حتی در قانون کار میزان ساعت اضافه کاری هم مشخص شده است .و حال اگر کارفرمایی برخلاف رضایت کارگر او را به کار بگمارد و یا میزان حقوق کارگر را که ۴۰ ٪ مازاد برحقوق یک ساعت عادی است را نپردازد از نظر قانون کار ، متخلف محسوب می شود .و قانون گذار در ماده ۱۷۴ قانون کار برای وی مجازات در نظر گرفته است .

“… علاوه بر رفع تخلف یا تادیه حقوق کارگر و یا هر دو در مهلتی که دادگاه با کسب نظر نماینده وزارت کار و امور اجتماعی تعیین خواهد کرد به ازای هر کارگر به ترتیب ذیل محکوم خواهد شد :

۱)برای تا ۱۰ نفر ، ۲۰ تا ۵۰ برابر مزد روزانه یک کارگر

۲)برای تا ۱۰۰ کارگر نسبت به مازاد ۱۰ نفر ، ۵ تا ۱۰ برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر

۳) برای بالاتر از ۱۰۰ نفر نسبت به مازاد ۱۰۰ نفر ، ۲ تا ۵ برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر”

به دلیل اهمیت موضوع از منظر قانون و جهت حمایت از کارگر ، در صورت تخلف کارفرما ، قانون وی را به چندین برابر هزینه محکوم نموده است. اما بسیاری از کارگران از این امر مطلع نیستند و از بیم اینکه مبادا کارشان را از دست بدهند به کار مازاد تن می دهند .بدون اینکه حقوق تعیین شده در قانون را برای اضافه کاری دریافت کنند. یا گاها هم که حقوقی بسیار ناچیز تر از مقدار مشخص در قانون دریافت می کنند از این رو لازم است کارگران عزیز بدانند که قانون برای لحظه به لحظه زمان آن ها ارزش قائل است و آن را بی مزد نمی داند.

آگاهی و کسب اطلاعات حقوقی در مورد کار و وظایف محوله به هر کارگری می تواند عاملی پیشگیرانه جهت جلوگیری از تضییع حق و حقوق کارگر باشد . هر چند در صورتی که کارگری هم باشد که بدون احتساب اضافه کاری ، مدت های کثیری به کار مشغول بوده است بدون اینکه حق قانونی خود را بگیرد می تواند هم اکنون اقدام کند.

گروه وکلای دفتر حقوقی بین المللی دادپویان حامی با دارا بودن کادر متخصص و متبحر در دعاوی کارگر و کارفرما با تمام توان و تجربه و علم خود در خدمت شما عزیزان می باشد کافی است به ما اعتماد کنید تا در کنار  شما مدافع حقتان باشیم.