تصمیم گیری در استارت آپ بالاخص در مواردی که استارت آپ رشد کرده و به عنوان یک شرکت تجاری ثبت گردیده یکی از مواردی است که همیشه باعث اختلاف بین بنیان گذاران و سهام داران می گردد. نحوه تصمیم گیری دراداره استارت آپ ها برای اینکه نظام مند بوده و اختلافات فی مابین شرکا را به حداقل برساند نیازمند این است که برای شخصیت حقوقی اساسنامه ای تنظیم گردد.
مجوز های مورد نیاز برای تشکیل استارت آپ
کسب وکارهای اینترنتی برای فعالیت خود ، بسته به نوع فعالیتی که انجام می دهند ملزم به کسب مجوزهایی هستند . از جمله مجوزهایی که جزو مهم ترین و مورد نیازترین مجوز ها برای تشکیل استارت آپ است نماد اعتماد الکترونیکی است . پس از اخذ جواز و نماد اعتماد الکترونیک متقاضیان می توانند اقدام به اخذ مجوز از سازمان نظام صنفی نمایند.
مجوزهایی که علاوه بر نماد الکترونیک اخذ می شود بسته به نوع فعالیت استارت آپ متفاوت خواهد بود برای مثال استارتاپی که قصد دارد در زمینه توزیع محصولات فرهنگی فعالیت نماید باید اقدام به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نماید .
روش های تصمیم گیری در اداره استارت آپ
مبنای تصمیم گیری در استارت آپی که واجد شخصیت حقوقی است اساسنامه ای است که برای آن تنظیم شده است . این اساسنامه است که حدود اختیارات و نحوه تصمیم گیری های هیئت مدیره شرکت یا مجمع عمومی را بیان میکند .
تصمیم گیری در استارت آپ به موجب اساسنامه
اساسنامه مهمترین رکن یک شخصیت حقوقی است که درآن وضعیت تصمیم گیری در خصوص راهبردها ، فعالیت ها ، روابط شرکا، تقسیم سود و زیان ، انحلال و به طور کلی هر تصمیمی در یک مجموعه در آن تعیین تکلیف می شود . در اساسنامه بسته به هدف و زمینه فعالیت استارت آپ باید موارد خاصی قید گردد. اما اهم مواردی که در اساسنامه استارتاپ هایی که در قالب شرکت سهام خاص تشکیل یافته اند در زیر بیان میکنیم :
1- نام شرکت : در این ماده که اصو لاً ماده یک اساسنامه می باشد نام شرکت بر اساس اصول تعیین شده در آیین نامه تعیین نام ، تعیین می گردد ،که باید عبارت « سهامی خاص » در انتهای اسم شرکت قید گردد .
2)موضوع شرکت : در تعیین موضوع شرکت باید به کلیه فعالیت هایی که شرکت در آن حوزه انجام می دهد پرداخته شود . مثل صادرات ، واردات ، و……
3) مدّت شرکت : اگر چه مدّت شرکت به صورت معمول ، فاقد مدّت و به صورت نامحدود تعیین می گردد، اما منعی ندارد که شرکا و سهامداران تعیین مدّت نمایند .
4) مرکز اصلی شرکت : منظور از مر کز اصلی شرکت مرکز امور مهم آن است که در اسناد و روزنامه رسمی قید می گردد .
5)سرمایه شرکت : سرمایه شرکت از جمله مواردی است که باید در اساسنامه قید شود. برای شروع به کار شرکت اصولاً محدودیتی در میزان سرمایه وجود ندارد مگر در شرکت های سهامی ( در شرکت سهامی عام حداقل پنج ملیون ریال و در شرکت سهامی خاص حداقل یک ملیون ریال )
معمولاً استارت آپ ها با حداقل سرمایه یعنی با یک ملیون ریال ثبت می شوند ولی اگر شریکی با دادن سرمایه غیر نقد مثل دفتر قصد مشارکت داشته باشد ، باید سرمایه غیر نقد تقویم شده و به سرمایه شرکت افزوده گردد.
6)اوراق سهام : سهام شرکت به صورت عادی / بانام/ بی نام / ممتاز می باشد . همه سهام های شرکت استارت آپ اغلب اوقات در بدو تأسیس عادی و بانام می باشد . اما با ورود سرمایه گذار وی متقاضی سهام ممتاز با اختیاراتی خاص می شود . در این موارد باید توجه داشت اولاً امتیازات سهام ممتاز با قوانین امری قانون تجارت مغایرت نداشته باشد ، ثانیاً اختیارات تیم کارافرین (بنیانگذاران )
بیش از حد محدود نشود .
7) مسئولیت صاحبان سهام : مسئولیت هریک از سهامداران محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها ست و در صورت ورشکستگی شرکت طلبکاران حق رجوع به شریک را ندارند .
8)حق تقدم در خرید سهام جدید : این ماده در صورتی پیش بینی می شود که همه سهامداران دارای سهام عادی باشند در صورتی که برخی سهام ممتاز داشته باشند ، در این صورت دارندگان سهام ممتاز نسبت به دیگر سهامداران نیز اولویت خواهند داشت .
9) مجمع عمومی عادی : نیازمند است در اساسنامه در ماده جداگانه که دارای بندها وتبصره های متعددی است تمام موارد مربوط به مجمع عمومی عادی شرح داده شود . در این ماده به شرایط لازم برای داشتن حق حضور ورأی در مجامع عمومی ، محل انعقاد مجمع ونحوه و چگونگی تشکیل آن و هم چنین حد نصاب مورد نیاز برای تصمیم گیری در مجمع عمومی عادی باید قید گردد.
لازم به ذکر است که حد نصاب تصمیم گیری در مجمع عمومی عادی در شرکت های سهامی خاص نصف بعلاوه یک رأی حاضرین است اما مؤسسین می توانند حد نصاب بالاتری را نیز پیش بینی کنند اما کمتراز آن را نمی توانند حتی با توافق کامل اعمال نمایند.
10) مجمع عمومی فوق العاده : ضرورت هایی که در بند فوق وجودداشت، باید در خصوص مجمع عمومی فوق العاده نیز رعایت گردد همچنین اختیارات جمع مذکور نیست باید در اساسنامه ذکر شود . هر چیزی که خارج از صلاحیت این مجمع باشد در صلاحیت مجمع عمومی عادی خواهد بود .
11) اختیارات هیئت مدیره : اختیارات مذکور توسط مجمع عمومی عادی تعیین می شود به همین دلیل از سوی مجمع مذکور نیز قابل تحدید یا توسیع می باشد .
12) انتخاب بازرسان شرکت : وجود بازرس در شرکت های سهامی خاص یکی از ارکان اساسی به همین دلیل لازم وضروری است که مجمع در هنگام تنظیم اساسنامه و شور در مورد آن اقدام به تعیین بازرس با حدود وظایف و اختیارات و میزان حق الزحمه نمایند.
مجمع عمومی در تصمیم گیری های استارت اپ
به طور کلی مجامع عمومی که در طول حیات شرکت سهامی خاص تشکیل می شوند تحت چهار عنوان نام برد :
1-مجمع عمومی عادی 2- مجمع عمومی فوق العاده 3- مجمع عمومی عادی به طور فوق العاده 3- مجمع عمومی مؤسس
تصمیمات معمول شرکت ها از قبیل رسیدگی به ترازنامه و حساب سود و زیان سال مالی قبل و دارایی و مطالبات شرکت و مواردی چون انتخاب هیئت مدیره و ….. در اختیار مجمع عمومی عادی است که هرساله در تاریخ مشخصی که در اساسنامه تعیین می شود ، برگزار می گردد.
اما موارد خاصی که شاید حتی در طول حیات شرکت هرگز اتفاق نیفتد ، در صورت تحقق و نیاز به تصمیم گیری در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است از جمله تغییر در مفاد اساسنامه یا تصمیم گیری در خصوص انحلال زودتر از موعد شرکت که باید به تأیید و تصویب اکثریت حاضران برسد .
باتوجه به اینکه شرکت های استارتاپی در ابتدای امر توسط افراد دوست وآشنا تشکیل می شود و اعتماد فی مابین باعث می شود که اقدام به پیش بینی پیش آمدهای حقوقی ننماید گاهی اوقات بعد از توسعه ورونق استارت آپ با بروز اختلاف بین شرکا شرکتی که برای آن زحمت های بسیاری کشیده شده به سمت انحلال پیش می رود .عدم پیش آمد چنین وقایعی وجود قراردادی محکم و مطابق قانون است تا در صورت اختلاف کمترین خسارت را به طرفین و شرکت وارد کند.
گروه وکلای دادپویان حامی با تجربه ای وسیع در امر تنظیم قرارداد آماده همکاری وارائه مشاوره های حقوقی با دارندگان کسب وکار اینترنتی می باشد.
