لغو تامین

ماده ۱۱۲- «در صورتی که درخواست کننده تامین تا ده روز از تاریخ صدور قرار تامین نسبت به اصل دعوا درخواست ندهد، دادگاه به درخواست خوانده قرار تامین را لغو می نماید.»

لغو قرار تامین خواسته

ماده ۱۱۲ ناظر به موردی است که خواهان قبل از اقامه اصل دعوا از دادگاه تقاضای صدور قرار تأمین نموده باشد و دادگاه با قبول درخواست وی مبادرت به صدور قرار تامین خواسته از اموال خوانده کرده باشد. با توجه به  اینکه قرار تامین صادره به خوانده ابلاغ می شود او اجازه خواهد داشت از دادگاه لغو قرار تامین صادره را تقاضا نماید مشروط بر اینکه متقاضی قرار تامین تا ده روز از تاریخ صدور قرار رد دادخواست راجع به اصل دعوا  را اقامه نکرده باشد. بدیهی است چنانچه خواهان دعوای اصلی را ظرف ده روز  از تاریخ صدور قرار تامین خواسته اقامه نکند و خوانده نیز درخواست لغو قرار تامین را به دادگاه ارائه ندهد دادگاه تکلیفی در لغو قرار تامین صادره نخواهد داشت زیرا مطابق ماده ۱۱۲ لغو قرار تامین باید مسبوق به درخواست خوانده باشد. در صورتی که خواهان بعد از ده روز از تاریخ صدور قرار تامین دعوای اصلی را اقامه کند و خوانده لغو قرار تامین را تقاضا کند دادگاه قرار تامین را لغو خواهد کرد با این که دعوای اصلی اقامه شده است. چرا که اقامه دعوای خارج از مهلت قانونی مانع از لغو قرار تامین به درخواست خوانده نمی باشد.

تضرر ثالث از قرار تامین

ممکن است خواهان در مهلت ده روزه قانونی طرح دعوا نکند و خوانده نیز برای لغو قرار تامین به دادگاه مراجعه ننماید و چه بسا عدم مراجعه خوانده به علت تبانی بین او و خواهان باشد. در این صورت اگر شخص ثالث از تداوم توقیف مال متضرر گردد به درخواست ثالث امکان رفع توقیف از مال توقیف شده خواهد بود.

معلوم بودن میزان تأمین

ماده ۱۱۳- «درخواست تأمین در صورتی پذیرفته می شود که میزان خواسته معلوم یا عین معین باشد.»

علاوه بر شرایطی که در ماده ۱۰۸ مطرح گردیده است مطابق ماده ۱۱۳ نیز لازمه پذیرفته شدن درخواست قرار تأمین آن است که درخواست کننده قرار تأمین، خواسته معلوم و مشخصی داشته باشد و منظور از معلوم بودن میزان خواسته یا معین بودن، خواسته دعوای اصلی نیست چرا که ممکن است دعوای اصلی هنوز اقامه نشده باشد و خواهان بخواهد قبل از طرح دعوای اصلی درخواست قرار تأمین خود را تقدیم دادگاه کند. بنابراین خواهان باید صریحاً معین کند خواسته و منظور او از درخواست تأمین چیست؟

تأمین خواسته ضمن دعوای اصلی

در صورتی که درخواست قرار تأمین ضمن طرح دعوای اصلی بیان شود در این صورت باید خواسته او در درخواست تأمین مشخص باشد و معلوم بودن خواسته دعوای اصلی الزاماً به معنای معلوم بودن خواسته درخواست تأمین نیست. به عنوان مثال خواهان دعوای اصلی را به خواسته تخلیه به علت تغییر شغل اقامه و در ضمن دادخواست راجع به دعوای اصلی، تقاضای صدور قرار تامین خواسته نیز می نماید. در اینجا هر چند خواسته ی دعوای اصلی مشخص است اما چون خواسته تامین مشخص نیست این درخواست رد خواهد شد و مورد از موارد اخطار رفع نقص نیز نمی باشد.

ضرورت ارتباط دعوای اصلی و تأمین

خواسته درخواست تأمین با خواسته دعوای اصلی باید مرتبط باشد. به عنوان مثال در دعوای تخلیه چنانچه درخواست توقیف اموال خوانده معادل مبلغ معینی بشود این درخواست پذیرفته نخواهد شد. چرا که توقیف اموال خوانده ارتباطی با خواسته تخلیه ندارد و قانونگذار از بیان این شرط در پذیرش درخواست تأمین غافل مانده است.

هزینه دادرسی درخواست تأمین

در مقررات راجع به قرار تأمین و درخواست آن در قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب مشخص نگردیده که متقاضی درخواست قرار تأمین چه میزانی باید هزینه دادرسی بپردازد و این میزان در زمان تقدیم درخواست باید پرداخت شود یا پس از  صدور قرار، با توجه به بند ۱۳ در حال حاضر متقاضی درخواست تأمین خواسته باید پنج هزار ریال هزینه دادرسی پرداخت کند و رویه این است که این مبلغ در زمان تقدیم درخواست دریافت می گردد.

تأمین در طلب مؤجل

در صورتی که دین خوانده نسبت به خواهان حال نشده باشد و هم چنین اگر زمان انجام تعهد خوانده مبنی بر تسلیم مال معینی نرسیده باشد خواهان نخواهد توانست از دادگاه تقاضای صدور قرار تأمین اموال خوانده را بنماید و در صورت عدم وجود دو شرط مذکور در ماده ۱۱۴ دادگاه قرار رد دادخواست خواهان را صادر خواهد کرد. بنابراین مطابق ماده ۱۱۴ در صورتی می توان نسبت به طلب سررسید نشده یا مال موعد تسلیم فرا نرسیده درخواست قرار تأمین نمود که دو شرط موجود باشد:

• ادعای خواهان مستند به سند رسمی باشد.
• حق مورد ادعا در معرض تضییع و تفریط باشد.

زمان طرح دعوا در طلب مؤجل

در صورتی که قرار تأمین موضوع ماده ۱۱۴ صادر شده باشد با توجه به ماده ۱۱۲ سوال این است که دعوای اصلی چه زمانی باید اقامه شود؟ در پاسخ به این سوال باید گفت اجرای ماده۱۱۲ در این مورد امکان پذیر نخواهد بود، زیرا وقتی طلب سررسید نشده باشد دعوای مطالبه آن قابل استماع نیست. از طرفی برای همیشه نیز نمی توان مال خوانده را در توقیف نگه داشت تنها راه حل آن است که مهلت مقرر در ماده۱۱۲ را از تاریخ حال شدن طلب محاسبه نمائیم.  بنابراین اگر درخواست کننده تأمین ظرف ده روز از تاریخ حلول تعهد خوانده دعوای اصلی را اقامه نکند به درخواست خوانده قرار تأمین لغو خواهد شد.