ماهیت و ارکان قرارداد الکترونیک در مقایسه با قراردادهای سنتی

با گسترش روزافزون فناوری ‌های دیجیتال و توسعه بسترهای اینترنتی، شکل سنتی قراردادها دستخوش تحولات اساسی شده است. قرارداد الکترونیک یکی از نمودهای اصلی این تحول است که امروز در تجارت الکترونیکی، خریدهای آنلاین، خدمات اینترنتی و تعاملات حقوقی دیجیتال نقشی محوری دارد. این قراردادها از آن‌جا اهمیت دارند که ضمن حفظ ماهیت حقوقی قرارداد، شکل انعقاد و اجرای آن با ابزارهای الکترونیکی انجام می‌شود. در حقیقت انعقاد قرارداد در بستر فضای مجازی از نظر ماهیتی مشابه با انعقاد آن در دنیای واقعی است و از این لحاظ تفاوت عمده ای بین این دو فضا وجود ندارد. برای تشکیل قرارداد اعم از الکترونیکی و غیره ، وجود شرایط اساسی صحت معامله که در ماده ۱۹۰ به بعد قانون مدنی قیدگردیده است ضرورت دارد و دلیل این امر تبعیت قراردادهای الکترونیکی از قواعد عمومی قرارداد ها است.

مشاوره تخصصی (آنلاین، تلفنی، حضوری) را هم اکنون دریافت کنید.

قرارداد الکترونیکی چیست؟

قرارداد الکترونیکی، توافقی است الزام‌آور میان دو یا چند شخص که از طریق بسترهای الکترونیکی (نظیر اینترنت، شبکه‌های دیجیتال، یا سامانه‌های ارتباطی رایانه‌ای) و بدون لزوم حضور فیزیکی طرفین منعقد می‌گردد. در این نوع قرارداد، تمامی عناصر ماهوی و شکلی یک قرارداد معتبر نظیر ایجاب، قبول، قصد انشاء، اهلیت قانونی، مشروعیت موضوع و جهت در قالب داده‌ و پیام‌ها یا اقدامات دیجیتال مانند کلیک، ثبت سفارش، یا ارسال ایمیل متقابل، محقق می‌شوند.

قوانین مرتبط با قرارداد الکترونیک

از جمله قوانین مرتبط با قرارداد الکترونیک می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

حقوق داخلی (ایران)

1. قانون تجارت الکترونیکی ۱۳۸۲: مهم ‌ترین سند قانونی که به رسمیت شناختن اسناد و قراردادهای الکترونیکی و امضای دیجیتال در ایران می‌پردازد.
2. قانون مدنی ایران: با وجود آنکه قراردادهای الکترونیکی را به‌طور خاص پیش‌بینی نکرده، اما با توجه به اصل آزادی قراردادها (ماده ۱۰) و رعایت شرایط اساسی صحت قرارداد، شمول آن بر قراردادهای الکترونیکی هم پذیرفته شده است.

حقوق بین‌الملل

1. قانون نمونه آنسیترال در خصوص تجارت الکترونیکی (UNCITRAL Model Law)
2. کنوانسیون سازمان ملل درباره استفاده از ارتباطات الکترونیکی در قراردادهای بین‌المللی ( ۲۰۰۵ )
3. دستورالعمل اتحادیه اروپا درباره تجارت الکترونیکی (Directive 2000/31/EC)

موضوع قرارداد الکترونیک

موضوع قرارداد الکترونیکی باید معین و مشروع باشد و کالا یا خدماتی که مورد معامله است باید قابلیت تعیین و تحویل داشته باشد.

پیشنهاد مطالعه: نحوه تنظیم قرارداد و نکاتی که در زمان تنظیم قرارداد باید بدانیم.

نحوه تنظیم قرارداد الکترونیکی

نحوه تنظیم قرارداد الکترونیک به شرح ذیل می باشد:

1. برای تنظیم قرارداد الکترونیک باید متن قرارداد را در یک ویرایشگر متن مانندMicrosoft Word یا Google Docs  تهیه شود. می‌توان از نمونه قراردادهای موجود در اینترنت استفاده نمود .
2. پیش‌نویس را باید برای طرف دیگر ارسال کرد. برای مذاکره و ایجاد تغییرات، از قابلیتTrack Changes در Word یا حالت Suggesting در Google Docs استفاده کنید تا تمام تغییرات شفاف و قابل ردیابی باشند.پس از توافق کامل بر سر تمام بندها، نسخه نهایی و تمیز قرارداد را در قالب  PDF  ذخیره کنید. فرمت PDF از تغییرات ناخواسته جلوگیری می‌کند.
3. امضای الکترونیک مهم ترین مرحله برای قانونی کردن قرارداد الکترونیک است. شما نمی‌توانید صرفاً عکس امضای خود را روی فایل PDF قرار دهید. باید از پلتفرم‌های تخصصی استفاده کنید که هویت امضاکنندگان را احراز کرده و یک گواهی امضای دیجیتال معتبر صادر می‌کنند.
4. ارسال و امضای قرارداد از طریق پلتفرم
5. پس از اینکه تمام طرفین قرارداد را امضا کردند، پلتفرم یک نسخه نهایی و قفل‌شده از قرارداد را به همراهگواهی امضا (Audit Trail) در اختیار همه قرار می‌دهد. این فایل نهایی را دانلود کرده و در یک جای امن (مانند فضای ابری یا کامپیوتر شخصی) بایگانی کنید. این نسخه، سند اصلی و قابل استناد شماست.

انواع قراردادهای الکترونیکی

با توسعه فناوری اطلاعات و دیجیتالی شدن تعاملات اقتصادی و اجتماعی، اشکال جدیدی از قراردادها پدید آمده‌اند که با عنوان قراردادهای الکترونیکی شناخته می‌شوند. این قراردادها از حیث ساختار، نحوه انعقاد، میزان تعامل طرفین، ابزارهای مورد استفاده و سطح اتوماسیون، در گونه‌های گوناگونی قابل تقسیم هستند.

انواع قراردادهای الکترونیک از حیث سطح تعامل و ساختار انعقاد قرارداد

۱-قرارداد تعاملی (Interactive Contract)

قرارداد تعاملی نوعی توافق است که در بستر الکترونیکی و با ارتباط دوسویه و فعال طرفین منعقد می‌شود. در این نوع، یکی از طرفین معمولاً پیشنهاد (ایجاب) را از طریق وب‌ سایت، ایمیل یا فرم تعاملی ارائه می‌دهد و طرف دیگر با امکان بررسی، اصلاح یا مذاکره، نسبت به قبول یا تغییر آن اقدام می‌کند. سامانه ‌های ثبت سفارش پیچیده یا چت‌ بات ‌های حقوقی می‌توانند بستر چنین قراردادهایی باشند.

۲-قراداد الحاقی یا مذاکره ‌نشده (Adhesion/EULA-Type Contracts)

این دسته، عمدتاً در قالب قراردادهای از پیش تدوین‌ شده‌ توسط یک طرف (معمولاً عرضه‌کننده یا مالک سامانه) ارائه می‌شوند و طرف مقابل نقشی در تدوین مفاد یا مذاکره شروط ندارد.  مانند شرایط استفاده از خدمات (Terms of Service)، یا موافقت‌نامه‌های نصب نرم‌افزارها . این قراردادها، به دلیل نبود توازن در چانه‌زنی، غالباً محل بحث در حوزه عدالت قراردادی و حمایت از مصرف‌کننده هستند ؛ و بدین جهت ممکن است در مقام حل اختلاف برخی از شروط ناعادلانه حذف یا به نفع مصرف کننده تقسیر گردد.

انواع قراردادهای الکترونیک از حیث بستر فنی و ابزار انعقاد

۱- قرارداد مبتنی بر پلتفرم (Platform-Based Contract)

نوعی از قرارداد که از طریق زیرساخت‌های خاص مانند وب ‌سایت‌های فروش، اپلیکیشن‌های تجاری، یا شبکه‌های آنلاین منعقد می‌شود. طرفین قرارداد، عموماً کاربر و پلتفرم یا کاربر با کاربر دیگر هستند، مانند خرید در دیجی‌کالا یا رزرو اقامت در Airbnb.

۲- قرارداد مبتنی بر ایمیل یا داده‌پیام (Email-Based Contract)

در این نوع، ایجاب و قبول و سایر فرآیندهای انعقاد از طریق مکاتبات الکترونیکی مانند ایمیل، پیامک یا سایر ابزارهای دیجیتال رسمی انجام می‌پذیرد و اعتبار این قراردادها در نظام حقوقی ایران مشروط به احراز اصالت داده‌پیام‌ها و قصد طرفین است.

۳- قرارداد هوشمند (Smart Contract)

قراردادی است که بر بستر فناوری بلاک‌چین و با استفاده از کدهای برنامه‌ نویسی خوداجرا (Self-Executing) منعقد می‌شود. شروط قرارداد در قالب کد نوشته شده و پس از تحقق شرایط، به‌صورت خودکار و بدون دخالت انسانی اجرا می‌گردد، مزیت این نوع قرارداد عدم امکان تغییر، سرعت و حذف واسطه‌ها است .

در واقع شکلی از قراردادها فناورانه  است که در آن، “قصد و تعهد” به‌جای واژه‌ ها، در قالب کد پیاده می‌شود. اجرای خودکار، شفافیت، و بی‌نیازی از شخص ثالث، از مزایای آن است ولی فهم آن برای طرفین غیر فنی، گاه مشکل‌آفرین است و انعطاف‌پذیری محدودی دارد لازم به ذکر است این نوع قرارداد از حیث قابلیت تغییر، تفسیر و اثبات اختلافات ، از آن جایی که در جامعه جهانی تا کنون  قوانین شفافی برای آن در نظر گرفته نشده دارای چالش‌های حقوقی جدی است.

انواع قراردادهای الکترونیک از حیث نوع طرفین قرارداد

این دسته‌ بندی بر اساس نوع طرفین قرارداد تنظیم می‌شود:

• B2B (Business to Business): قرارداد میان دو شخصیت حقوقی یا فعال اقتصادی، مانند توافق تأمین کالا بین یک تولیدکننده و خرده ‌فروش آنلاین.
• B2C (Business to Consumer): قرارداد بین بنگاه و مصرف‌کننده نهایی،  مانند خرید کاربر از یک فروشگاه اینترنتی.
• C2C (Consumer to Consumer):  قرارداد میان دو مصرف‌کننده، مانند فروش کالای دست دوم در پلتفرم‌هایی چون دیوار .

با توجه به پیچیدگی ها و جدید بودن این نوع از قراردادها بهتر است پیش از انعقاد هر نوع قراردادی با وکیل متخصص تنظیم قراردادها مشاوره لازم را داشته باشید تا از بروز مشکلات در آینده جلوگیری نمائید.

برای دریافت مشاوره تخصصی در تنظیم انواع قراردادهای قانونی با بهترین وکیل تنظیم قرارداد تهران همین حالا فرم درخواست مشاوره حقوقی را تکمیل نمایید. وکلای متخصص دادپویان حامی بعد از دریافت اطلاعات در اسرع وقت با شما تماس خواهند گرفت.

مکان انعقاد قرارداد الکترونیکی

در قراردادهای سنتی، مکان انعقاد معمولاً با محل امضای طرفین تطبیق دارد اما در قراردادهای الکترونیکی، این موضوع پیچیده‌تر است، زیرا طرفین ممکن است در مکان‌های مختلف جغرافیایی حضور داشته باشند و تعامل آن ‌ها از طریق شبکه ‌های ارتباطی صورت گیرد.

مکان انعقاد قرارداد الکترونیکی، در صورتی که طرفین بر محل مشخصی توافق کرده باشند، تابع همان توافق است. اما اگر توافقی در این خصوص وجود نداشته باشد، اصول تفسیری حقوقی اقتضا دارد که محل انعقاد را یکی از موارد زیر تلقی کنیم:

• محل پیام ارسال شده توسط ایجاب‌کننده ( محل تجاری یا کاری اصل ساز )
• محل دریافت داده‌پیام حاوی قبول
• محل ارائه خدمات یا تحویل کالا، که گاهی در تفاسیر بین‌المللی ملاک عمل قرار می‌گیرد، به‌ خصوص در مواردی که تعامل طرفین به شکل لحظه‌ای و در بسترهای غیرمتمرکز انجام می‌شود.

در نتیجه، در نبود توافق صریح، تحلیل دقیق نوع قرارداد، بستر ارتباطی و ساختار تبادل پیام‌ها برای تعیین مکان دقیق انعقاد ضروری است. مکان انعقاد نه تنها در صلاحیت محاکم و اجرای تعهدات مؤثر است، بلکه در حل تعارض قوانین نیز نقشی کلیدی ایفا می‌کند.

شرایط صحت قرارداد الکترونیک

همانطور که پیشتر گفته شد قرارداد الکترونیک نوع خاصی از قراردادها نیست، بلکه وصف الکترونیک صرفا بیانگر نحوه تشکیل آن است. بنابراین کلیه شرایط اساسی در تنظیم انواع قراردادها می بایست در اینگونه قراردادها نیز رعایت گردد که در ادامه به شرح هر یک از این شرایط می پردازیم.

 قصد طرفین در انعقاد قرارداد الکترونیک

ایجاب در قراردادهای الکترونیکی ممکن است در قالب های گوناگون ظاهر شود. مانند نمایش کالا یا خدمات در وب سایت ها به گونه ای که فروشنده مشخصات کالا ، قیمت و شرایط فروش را در وب سایتی درج نماید که این عمل را می توان به مثابه ایجاب تلقی نمود. البته به شرط آن که صراحتا یا به دلالت قرائن، قصد الزام به فروش وجود داشته باشد یا مثلا ارسال ایمیل یا هرگونه پیام الکترونیکی حاوی پیشنهاد انعقاد قرارداد، ایجاب محسوب می گردد.

قبول نیز در فضای دیجیتال و الکترونیک می تواند از طریق کلیک بر دکمه “” می پذیرم ” ، ” ارسال ایمیل تایید ” ، ” پر کردن فرم آنلاین ” یا با ورود اطلاعات یا کد های خاص در سامانه ها صورت گیرد و آن چه اهمیت دارد انطباق قبلی با مفاد ایجاب و انجام آن در مهلت معقول یا مقرر است.

شرط اهلیت در قراردادهای الکترونیک

مطابق با قانون مدنی طرفین قرارداد باید عاقل و رشید باشند تا قرارداد صحیح تلقی شود و این اصل در بستر دیجیتال نیز معتبر است، اما احراز آن با دشواری هایی همراه است. در فضای سنتی احراز این شرایط از طریق مراجعه حضوری ، بررسی مدارک هویتی و ارزیابی شخصی میسر است اما در قراردادهای الکترونیکی که تعامل میان طرفین از راه دور و به واسطه سامانه های دیجیتال انجام می شود، احراز اهلیت با پیچیدگی هایی روبرو است. به عنوان مثال نوجوانی ۱۴ ساله بدون اطلاع والدین اقدام به خرید اشتراک سالانه یک پلتفرم آنلاین می نماید و اگرچه سیستم او را کاربر قانونی تلقی می نماید اما از منظر حقوقی معامله توسط شخص فاقد اهلیت انجام شده و حتی قابل ابطال است.

حال ابزار هایی جهت تامین اهلیت در قراردادهای الکترونیکی وجود دارد که برای تقویت اعتبار و قطعیت قراردادها استفاده از آن ها توصیه می گردد. مانند احراز هویت دیجیتال ( KYC ) با استفاده از سامانه های احراز هویت مانند ( سجام ) ، ( امتا ) یا API بانکی ، استفاده از امضای دیجیتال معتبر با زیرساخت کلید عمومی PKI و یا درج شرایط محدود کننده سنی در قراردادهای مصرف کننده مثل B2C ، چنانچه بسیاری از پلتفرم ها شرط می گذارند که ” کاربر باید بالای ۱۸ سال باشد ” هرچند این شرط ضمانت اجرای کاملی ندارد اما می تواند در مقام دفاع مفید واقع شود.

امضای الکترونیکی چیست؟

امضای الکترونیکی هر داده ‌ای به شکل الکترونیکی است که به یک سند یا پیام دیجیتال ضمیمه شده یا منطقاً به آن متصل شده و برای شناسایی امضاکننده و تأیید محتوای سند یا پیام مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انواع امضای الکترونیک قرارداد

انواع امضای الکترونیکی را از حیث درجه اعتبار و امنیت بدین صورت می توان طبقه بندی نمود :

امضای الکترونیکی ساده (SES – Simple Electronic Signature)

این نوع امضا مانند تایپ نام ، اسکن امضا یا کلیک روی دکمه تایید یا پذیرش است که عموما در قراردادهایی مانند B2C ، قراردادهای الحاقی و ثبت سفارش ها به کار می رود. از مزایای این امضا می توان به هزینه کم ، سرعت بالای آن اشاره نمود که از این حیث بسیار کاربر پسند است. با این حال چنین امضایی دارای چالش های زیادی از جمله سطح پایین احراز هویت ، قابلیت انکار بالا و ضعف در اثبات است.

امضای الکترونیکی پیشرفته (AES – Advanced Electronic Signature)

این امضا به طور اختصاصی به صاحب امضا منتسب می گردد به طوری که توانایی شناسایی امضا کننده بسیار ساده تر است. مانند امضا دیجیتال مبتنی بر گواهی دیجیتال شخصی که توسط مراکز رسمی صدور گواهی (CA) مانند «مرکز ریشه» ارائه می‌شود. چنین امضایی عموما در قراردادهای تعاملی ، قراردادهای دولتی و معاملات B2B کاربرد دارد و امنیت بالا ، قابلیت پیگیری و اعتبار خاص آن در دعاوی از مزایایش محسوب می گردد. البته استفاده از این امضا مستلزم فراهم نمودن زیر ساخت فنی لازم و احراز هویت اولیه است که همین امر موجبات اعتبار بالای آن را فراهم آورده است.

امضای الکترونیکی واجد صلاحیت (QES – Qualified Electronic Signature)

این امضا بر اساس استانداردهای سختگیرانه اتحادیه اروپا یا مقررات ملی ثبت می گردد و نیازمند صدور توسط مراجع صلاحیت دار است. این گونه امضا از نظر حقوقی برابر با امضا دستی است و عموما در قراردادهای بین المللی، امور رسمی و اداری و معاملات با ریسک بالا کاربرد دارد.

امضای کلیکی (Clickwrap / Click-to-sign)

امضا کننده با کلیک روی گزینه هایی همچون ” پذیرش ” ، ” تایید ” یا ” I Agree ” موافقت خود را اعلام می نماید که فارغ از ساذگی و سرعت بالای آن ، احتمال عدم توجه کاربر به مفاد قرارداد مورد امضا وجود دارد و معمولا این امضا در قرادادهای الحاقی یا ثبت نام خدمات کاربرد دارد.

امضای مبتنی بر پلتفرم (Platform-Based Signatures)

امضایی است که در قالب سیستم های مدیریت قرارداد مانند Adobesign یا Docusign اعمال می گردد و اغلب با ثبت دقیق اطلاعات مانند IP ، زمان و مکان همراه است. این امضا ترکیبی از AES و SES است.

امضای زیستی یا بیومتریک

این امضا بر اساس ویژگی های منحصر به فرد زیستی مانند اثر انگشت، چهره یا امضا دست نویس روی صفحه نمایشی مثل تبلت است و امنیتی بالاتر نسبت به امضا SES دارد و قابل  استفاده در قرارداد های  حضوری با ابزار دیجیتال است.

کاربردهای قراردادهای الکترونیکی

قراردادهای الکترونیک در موارد ذیل کاربرد دارد:

1. تجارت الکترونیک B2B و B2C

   از اصلی‌ترین بسترهای کاربرد قراردادهای الکترونیکی، تعاملات تجاری میان بنگاه ‌ها و میان بنگاه و مصرف‌کننده است. فروشگاه‌ های آنلاین، پلتفرم‌ های خدماتی، نرم‌افزارهای اشتراکی و معاملات عمده، همگی با اتکا به قراردادهای الکترونیکی به انجام می‌رسند.

2. در خدمات بانکی و مالی دیجیتال

   بانک‌ها، مؤسسات مالی و شرکت‌های فین‌تک برای ارائه خدمات اعتباری، پرداخت، بیمه، و سرمایه‌گذاری، غالباً به قراردادهای الکترونیکی متوسل می‌شوند. قراردادهایی که اغلب به‌ صورت یک‌ طرفه (الحاقی) ارائه و با امضا یا تأیید الکترونیکی منعقد می‌شوند.

3. در روابط کار و منابع انسانی

   امروزه استخدام، تمدید قرارداد، ارزیابی عملکرد، و حتی فسخ قراردادها، از طریق سامانه‌های منابع انسانی و به ‌صورت الکترونیکی مدیریت می‌شوند. این امر به‌ویژه در کسب‌ وکارهای دیجیتال و شرکت ‌های بین‌المللی عمومیت یافته است.

4. در خدمات عمومی، آموزش و سلامت

   ثبت‌نام در سامانه‌های دولتی، پذیرش شرایط استفاده از خدمات آموزشی آنلاین یا پزشکی از راه دور، مستلزم انعقاد قراردادهایی است که در بستر دیجیتال و با ابزارهای الکترونیکی منعقد می‌شوند.

مزایای قراردادهای الکترونیکی

از جمله مزایای قراردادهای الکترونیک می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

• صرفه‌جویی در زمان و تسهیل فرایند انعقاد قرارداد

  برخلاف قراردادهای سنتی که مستلزم حضور فیزیکی طرفین، چاپ اسناد و امضا دستی هستند، قراردادهای الکترونیکی در چند ثانیه و با چند کلیک قابل انعقادند. این ویژگی، سرعت در کسب ‌وکار و کاهش اصطکاک‌های ناشی از فرایندهای پیچیده را در پی دارد.

• کاهش هزینه‌ها

  هزینه‌ه ای مرتبط با چاپ، ارسال، بایگانی، سفر و تعامل حضوری به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. در مقیاس سازمانی، این کاهش هزینه به‌صورت تصاعدی تأثیرگذار است.

• افزایش دقت، نظم و یکپارچگی در ثبت و ذخیره‌سازی اطلاعات

  سامانه‌ های الکترونیکی این امکان را فراهم می‌سازند تا نسخه ‌های معتبر و بدون خدشه‌ای از قراردادها به‌ صورت دیجیتال ذخیره شوند. قابلیت جست‌وجو، دسته‌بندی و بازیابی خودکار اطلاعات، از جمله مزایای حیاتی در مدیریت قراردادها محسوب می‌شود.

• تقویت قابلیت نظارت، رهگیری و پیگیری حقوقی

  قراردادهای الکترونیکی با بهره‌گیری از امضای دیجیتال، زمان‌نگار (Timestamp)، و سایر ابزارهای ثبت رویداد، امکان مستندسازی دقیق تاریخ و نحوه انعقاد قرارداد را فراهم می‌آورند. این مسئله در حل ‌و فصل اختلافات حقوقی بسیار کارآمد است.

• افزایش امنیت و کاهش ریسک جعل

  در قراردادهای سنتی، جعل امضا، دستکاری محتوا، یا ادعای انکار امضا، امری شایع و پرهزینه است. در مقابل، استفاده از امضای دیجیتال رمزنگاری‌شده یا سامانه‌های احراز هویت دو مرحله‌ای، سطح بالایی از امنیت را فراهم می‌کند که امکان جعل یا انکار را به‌شدت کاهش می‌دهد.

• توسعه روابط فرامرزی و تسهیل تعاملات بین‌المللی

  قراردادهای الکترونیکی امکان انعقاد قرارداد میان طرفین واقع در کشورهای مختلف را فراهم می‌سازند، بدون نیاز به هماهنگی زمانی یا مکانی. این مزیت، توسعه تجارت بین‌المللی و ورود به بازارهای جدید را تسهیل می‌کند.

• پشتیبانی از توسعه پایدار و کاهش مصرف کاغذ

  با حذف نیاز به چاپ و نسخه‌های فیزیکی، قراردادهای الکترونیکی سهم مهمی در حفاظت از محیط‌زیست و کاهش تولید زباله‌های اداری دارند.

پیشنهاد مطالعه: شرایط قانونی فسخ قرارداد برای طرفین معامله

مسئولیت در قرارداد الکترونیکی

فرض کنید یک شرکت خدمات‌رسان حمل‌ونقل برای ارائه خدمات خود، موافقت‌نامه‌ای در اختیار کاربران قرار دهد که در آن تعهداتی مانند عدم حمل مواد خطرناک، رعایت ظرفیت خودرو، پرداخت هزینه سفر و پرهیز از رفتارهای مخاطره‌آمیز ذکر شده است.

در چنین شرایطی، کاربر با تیک زدن یا تأیید یک بخش از وب‌سایت یا نرم‌افزار، پایبندی خود به این تعهدات را اعلام می‌کند. این تأیید به منزله امضای الکترونیکی و پذیرش قرارداد است؛ هرچند اغلب کاربران بدون مطالعه دقیق مفاد، صرفاً آن را تأیید می‌کنند.

چنانچه کاربر برخلاف تعهدات پذیرفته‌شده عمل کند، همانند سایر قراردادها، طرف مقابل یعنی شرکت ارائه‌دهنده خدمات، می‌تواند اقدامات قانونی و قراردادی انجام دهد. در بیشتر این قراردادها، ضمانت اجرای نقض تعهدات مشخص شده و امکان مراجعه به مراجع قضایی نیز وجود دارد.

برای مثال، در صورت نقض مفاد قرارداد از سوی کاربر، شرکت می‌تواند حساب کاربری او را ابتدا به‌طور موقت و سپس دائمی مسدود کرده و برای جبران خسارت، از طریق مراجع قانونی اقدام نماید. بنابراین، مسئولیت در قراردادهای الکترونیکی نیز همانند سایر قراردادها کاملاً قابل پیگیری حقوقی است.

نحوه تنظیم قرارداد الکترونیک وکالت

تنظیم قرارداد وکالت در سالهای قبل به صورت دستی و در اوراقی که کانون وکلا در اختیار وکلا قرار میداد تنظیم می گردید. اما اخیرا تمامی وکلا ملزم به تنظیم قرارداد وکالت به صورت الکترونیکی شده اند. برای این امر باید موکل در سامانه ثنا ثبت نام نموده و امضای خود را درج کرده باشد.

وکیل از طریق سامانه وکلا وارد قسمت قراردادهای الکترونیک وکالت شده و با وارد نمودن کدملی و تاریخ تولد موکل احراز هویت وی صورت می گیرد و پس از تکمیل موضوع وکالت و شرایط و مبلغ حق الوکاله اقدام به اخذ امضای الکترونیک می نمایند. برای اخذ امضای الکترونیک می توان به دو صورت ارسال لینک و ارسال کد اقدام کرد.

در نهایت بهره ‌برداری حرفه ‌ای از قراردادهای الکترونیکی نیازمند آن است که طرفین از ابزارهای امن، امضای معتبر، و قالب‌ های حقوقی دقیق استفاده کنند و در عین حال، آگاهی کافی از خطرات و خلأهای قانونی نیز داشته باشند. در این میان، نقش مشاوران حقوقی در تنظیم، بررسی و اعتبارسنجی این قراردادها حیاتی است تا ضمن بهره‌گیری از مزایای تکنولوژی، از آسیب‌های احتمالی نیز پیشگیری شود. دفتر حقوقی دادپویان حامی با سالها سابقه فعالیت در حوزه تنظیم انواع قراردادها توسط تیمی از وکلای متخصص و با تجربه آماده ارائه خدمات حقوقی تخصصی خویش به شما عزیزان می باشد. جهت بهره مندی از خدمات حقوقی تخصصی می توانید با شماره های مندرج در وب سایت با ما در تماس باشید.