دستور موقت در دعاوی علامت تجاری ،اقدامی فوری است که توسط مالک علامت تجاری در مواردی که علامت تجاری با مصادیق نقض کننده رو به رو شود،مورد استفاده قرار میگیرد.
دستور موقت و کاربرد آن در دعاوی نقص علامت تجاری
زمانی که دعوایی مطرح میگردد،مرجع رسیدگی کننده ،موضوع را مورد بررسی قرار میدهد، و در نهایت رای صادر مینماید اما گاهی خواهان دعوا بیم دارد که مبادا تا اتمام رسیدگی دادگاه ،خواسته وی، تضییع گردد یا از دسترس خارج شود،از این رو قانون گذار در حل این مسئله تدبیری اندیشیده است،قانون گذار در اموری که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد به درخواست ذینفع، دستور موقت را مجاز دانسته است.
امکان طرح دستور موقت یا دادرسی فوری، در سه مقطع از دادرسی وجود دارد:
- پیش از طرح دعوا
- در جریان طرح دعوا
- پس از طرح دعوا
دستور موقت،در مواقعی مورد استفاده قرار می گیرد که امر مورد رسیدگی با فوریت رو به رو باشد.
در دعاوی نقض علامت تجاری، قانون گذار به خواهان یا شاکی خصوصی این حق را اعطا نموده است که (در دعاوی اعم از حقوقی یا کیفری)از دادگاهی که به پرونده رسیدگی می نماید درخواست صدور دستور موقت نماید. تا بدین وسیله بتواند کالاهای مشابه یا یکسان و در کل محصولات دارای علامت نقض کننده را توقیف نماید و از فروش آن ها جلوگیری نماید.
مثال:صاحب یک محصول،علامتی را برای محصول خود ثبت مینماید اما فرد دیگری کالای مشابهی را که دارای علامت ثبت شده است وارد بازار مینماید . مالک علامت از این موضوع مطلع و اقامه دعوا مینماید اما بیم دارد که تا مراحل شکایت سپری شود کالا وارد بازار شود و باعث اشتباه مصرف کنندگان آن علامت (برند) گردد. و بدین سان متقاضیان خود را از دست بدهند.فلذا به دستور موقت روی می آورند تا با توقیف کالاهای مزبور از فروش آن ها جلوگیری نماید.
تامین در دستور موقت چه لزومی دارد؟
دستور موقت تدبیری جهت اطمینان خاطر متقاضی جهت طی نمودن روند دادرسی است و،قانون گذار مراجع قضایی را مکلف نموده است که با تقاضای مزبور موافقت نمایند. اما از طرفی دیگر مراجع قضایی مجاز به اخذ تضمین کافی از متقاضی دستور موقت می باشند. تا چنانچه اگر در نهایت با تقاضای متقاضی ، خسارتی به افراد دیگر که برای آن ها دستور موقت صادر شده است وارد شود، از محل آن تضمین بتوان جبران خسارت نمود.
ذکر این نکته نیز لازم است که…
تنها افرادی مجاز به استفاده از دستور موقت می باشند که از علامت تجاری ثبت شده استفاده می نمایند. و چنانچه فرد یا افرادی باشند که از علامت تجاری ثبت نشده استفاده می نمایند اجازه استفاده از دستور موقت را ندارند.
مراجع درخواست و اجرای دستور موقت
درخواست صدور دستور موقت را می توان در هر مرحله از دادرسی از مراجع قضایی اعم از دادسرا یا دادگاه تقاضا نمود و مراجع مزبور نیز مکلف به قبول تقاضا می باشند .
اجرای دستور موقت در صورتی که محصولاتی که برای آن ها درخواست مزبور داده شده است در گمرک باشد توسط مامورین گمرک اجرا می شود و درغیر اینصورت توسط ضابطین به عمل می آید.
دادسرا نیز مجاز است راسا دستور موقت کالاهای دارای علامت تقلبی را صادر نماید و در این بین فرقی ندارد که کالاهای مزبور وارد چرخه اقتصادی شده باشند یا نشده باشند.
مهلت استفاده از دستور موقت
متقاضی دستور موقت موظف است ظرف مهلتی ۲۰ روزه در دادگاه صالح (دادگاه عمومی تهران ) طرح دعوا نماید چرا که چنانچه مهلت مزبور سپری شود و اقدامی انجام نگیرد، توقیفی که با دستور موقت حاصل شده است باطل و بلااثر تلقی می شود و متقاضی دستور موقت موظف می گردد که خسارات مربوطه به طرف مقابل را پرداخت نماید.