خواهان ها م.د و شرکت های ب.س.م و ک.ن مدعی می باشند طرح صنعتی ثبت شده به نام خوانده سابق بر این توسط شخص ترکیه ای به ثبت رسیده است و علیه م.د و اداره مالکیت صنعتی اقدام به طرح دعوای ابطال طرح صنعتی نموده اند.

خواهان ها با استناد به ماده ۲۱ قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری در جلسه دادرسی بیان نموده اند که طرح صنعتی خوانده جدید نمی باشد و سابق بر این توسط شخص ترکیه ای به ثبت رسیده است. دادگاه بدوی با بررسی محتویات پرونده و دفاعیات خوانده اعلام کرده است که خواهان ها در دعوا ذی نفع نبوده و به استناد ماده ۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی بطلان دعوای بدوی صادر نموده است.

رای صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در محاکم تجدیدنظر خواهی می باشد.

تجدیدنظر خواهان ظرف مهلت مقرر نسبت به حکم اعتراض نموده و در دادگاه تجدیدنظر ابطال طرح صنعتی را درخواست نموده اند.

دادگاه تجدیدنظر پس از بررسی مستندات پرونده و مطالعه لوایح ابراز شده از سوی طرفین حکم بر بطلان دعوا صادر و اعلام نموده است. صرف ذی نفع بودن معیار قانونگذار به جهت طرح دعوا نمی باشد زیرا هر شخصی که رقابت موازی و نامشروع با طرح می نماید ابطال طرح صنعتی را در بردارنده نفع و سود برای تولیدات مشابه خود قلمداد می کند و منظور قانونگذار این است که شخص مدعی علاوه بر ذی نفع بودن، ذی حق نیز در اقامه دعوا باشد و الا هر شخص به بهانه ذی نفع بودن درصدد ابطال طرح صنعتی بوده و ثبت کننده طرح در هر لحظه در انتظار طرح دعوا از جانب اشخاص ذی نفع می باشد، هر چند انگیزه اقامه دعوای ابطال، جلوگیری از رقابت نامشروع می باشد؛ لکن دعوا می بایست از طرف اصیل یا نماینده قانونی او مطرح گردد در حالی که تجدیدنظر خواه و وکیل محترم به تصریح خود اقرار کرده اند که مالک طرح مزبور نبوده اند و طرح متعلق به شخص ترکیه‌ای می باشد.

تجدیدنظر خواه و وکیل محترم از ناحیه شخص ترکیه ای نمایندگی برای طرح دعوا نداشته اند، همچنین تعلق طرح ثبتی مذکور به شخص ترکیه ای دارای ابهام می باشد. بر اساس طرح دعوا از سوی خواهان به نفع شخص ثالث بدون مقام نمایندگی، با قانون و مقررات منطبق نبوده و اگر قانونگذار اصطلاح ذی نفع بودن را بدون آنکه فرد ذی حق باشد مورد پذیرش قرار دهد این موضوع سبب بی اثر نمودن آثار ثبت طرح اشخاص و تجویز اقامه دعاوی متعدد علیه مالک طرح ثبت شده و تحمیل هزینه دفاع بر او و مجرایی برای افراد و اشخاص در جهت سوء استفاده از این راهکار و تمکین صاحب طرح به خواسته آنها است که با مقررات کنوانسیون پاریس و قانون ثبت اختراعات و طرح های صنعتی و علائم تجاری منطبق نبوده و در نهایت رعایت حقوق مالکیت فکری اشخاص نبوده و نمی باشد و در حقیقت خواهان با این ادعا که ثبت طرح خوانده سبب رقابت موازی نامشروع با او می گردد، با اعتقاد بر این موضوع که حق اقامه دعوا را دارد، دادخواست ابطال طرح صنعتی را به دادگاه ارائه می دهد. با ذکر مطالب فوق، دادگاه استدلال مرجع نخستین را که نتیجه همگرا با استدلال حاضر می باشد منطبق بر مقررات قانونی و اصول دادرسی تشخیص و بر اساس با رعایت مواد ۳۴۸ و ۳۴۹ و ۳۵۸ و ۳۶۵ و ۵۰۳ و ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن رد اعتراض دادنامه صادره از دادگاه محترم نخستین را تایید و استوار می نماید، رای دادگاه قطعی است.

اشتراک گذاری: