قرارداد فروش بین المللی

 قرارداد فروش بین المللی ، مهم ترین قرارداد در بین قراردادهای بین المللی می باشد که از ۲ طریق انجام می گیرد: ۱. صادرکننده مستقیماً کالایی را به واردکننده می فروشد ؛ ۲. از طریق ایجاد سازمان در خارج و توسط توزیع کنندگان، نمایندگان، شعب،  Outlet و یا شرکتهای فرعی به  امر فروش می پردازد.

شرایط قرارداد فروش بین المللی

در حال حاضر مقرراتی که تحت عنوان اینکوترمز توسط اتاق بازرگانی بین المللی تنظیم شده و برگرفته از عرف ها و عادات تجاری بازرگانان در فروش بین المللی کالا می باشد مورد تبعیت اکثر تجار و بازرگانان است . این مقررات شرایط فروش کالا را در سطح بین المللی مشخص می کند.

اینکوترمز شرایط حمل کالا و تسلیم و نیز مسئله انتقال ریسک بین فروشنده و خریدار را بیان می کند. به عبارت دیگر در بر گیرنده موضوعات ذیل است :

  1. تکالیف ؛
  2. هزینه ها ؛
  3. خطرات یاریسک ها .

شیوه FOB  در قرارداد های فروش بین المللی

شیوه FOB  یا Free on board  محدود به کالاهایی است که  به طریق دریایی حمل می شوند. در این شیوه هنکامی می توان گفت فروشنده کالا را تحویل داده است که آن را بر روی عرشه کشتی تعیین شده از سوی خریدار در بندری که برای حمل معین شده است قرار دهد. ریسک و خطر از بین رفتن کالا و ورود خسارت به آن از زمانی که کالا بر روی عرشه کشتی قرار می گیرد به خریدار منقل می شود.

شیوه CIF  در قراردادهای فروش بین المللی

قراردادهای CIF یا Cost , insurance , freight   بسیار مورد استفاده واقع می شوند.  دراین  قرارداد ها قیمت کالا شامل بهائ بیمه و کرایه حمل نیز می شود و در آن بندر تحویل کالا مشخص می شود .

روش های پرداخت در قردادهای فروش بین المللی

روش های مختلفی برای پرداخت در معاملات  بین المللی وجود دارد که  طرفین با در نظر گرفتن عوامل مختلف از جمله شرایط سیاسی و اقتصادی و میزان اعتماد به طرف یكی از این روش ها را جهت  پرداخت انتخاب می کنند. این روش ها شامل موارد ذیل می شوند :

  1. پیش پرداخت نقدی ( Cash in advance ) ؛
  2. حساب باز ( Open Account ) – پرداخت در آینده ؛
  3. وصولی ( Collection ) – برات ؛
  4. اعتبار اسنادی (L/C) ( Documentary Credit ) .

بند های  مهم در تنظیم قرارداد فروش بین المللی

  1. تعاریف ؛
  2. کالا، کیفیت آن، خصوصیات و تعداد آن، قیمت واحد و مقدار کل ؛
  3. ارزش قرارداد ؛
  4. تشریفات لازم برای سفارش کالا ؛
  5. بسته بندی ؛
  6. – نحوه ی بارگیری ؛
  7. نحوه ی تحویل ؛
  8. قانون حاکم بر قرارداد ؛
  9. نحوه ی حل و فصل اختلافات ؛
  10. خسارات ؛
  11. اعتبار وحدت قرارداد ؛
  • ارز مورد قبول در قرارداد ؛
  • بیمه و محل انتقال ریسک ؛
  • مالیات ها .

مقررات حاکم بر قرارداد فروش بین المللی

قواعد و قررات بین المللی که توسط سازمان های خصوصی و منطقه ای بین المللی در رابطه با بیع بین المللی وضع شده اند متنوع هستند. اما مهم ترین آنها کنوانسیون بیع بین المللی کالا ( CISG) ، کنوانسیون قانون قابل اعمال بر بیع بین المللی ، مقررات اینکوترمز و مقررات مربوط به رویه ها و عملیات متحدالشکل برای اعتبارات اسنادی می باشند. شمول کنوانسیون ها، مبتنی بر عضویت کشورها در کنوانسیون مزبور و تصویب آنها به عنوان قانون است. از جمله ی این کنوانسیونها، کنوانسیون بیع بین المللی کالا(CISG) است که ایران نیز به عضویت این کنوانسیون در آمده. تصویب کنوانسیون به این معنا است که در صورتی که طرفین، قانون حاکم بر قرارداد را تعیین نکرده باشند، قانون حاکم کنوانسیون بیع بین المللی خواهد بود.

آنچه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد ، اصول قراردادهای تجاری بین المللی UNIDROIT و قواعد INCO terms  است.

حل اختلاف در قراردادهای فروش بین المللی

انواع روش های حل اختلاف در قراردادهای بین المللی:

  • تقاضای نظر کارشناسی

در صورتی که دعوی در خصوص کیفیت یا امورفنی کالا باشد طرفین می توانند دعوی را از طریق نظریه کارشناس حل و فصل نمایند و این در صورتی است که طرفین موافقت نمایند که نظر کارشناس برای آن ها الزام آور است.

  • طرح دعوی در دادگاه داخلی

برای حل و فصل دعاوی تجاری بین المللی هیچ دادگاه بین‌المللی وجود ندارد و در صورت عدم وجود توافق در مورد داوری ، خواهان مجبور است علیه خوانده در یک دادگاه داخلی اقامه دعوی نماید . به جز مواردی که طرفین در قرارداد درخصوص  مقر دادگاه صلاحیتدار توافق نموده باشند ، فقط دادگاه های واقع در محل تجارت خوانده صلاحیت رسیدگی به دعوی را دارند . بنابراین خواهان مجبور است در یک دادگاه خارجی یعنی دادگاه کشور خوانده اقامه دعوی نماید .

این روش برای خواهان بسیار مشکل و پرهزینه می‌باشد و خواهان ناچار است به جهت عدم شناخت قوانین کشور خارجی از خدمات یک وکیل محلی استفاده نماید .

پس از صدور رای و قطعیت آن ، مسئله اجرای حکم مطرح می شود.  در صورتی که محکوم علیه در کشور مقر دادگاه دارایی برای توقیف نداشته باشد ، این حکم باید در کشور محل اقامت خوانده و یا هر کشوری که خوانده در آن دارایی دارد اجرا شود ؛  این امر مستلزم آن است که میان کشورها قرار داد دو یا چندجانبه ای وجود داشته باشد و یا قانون ملی کشور مربوط اجرای اینگونه احکام را پذیرفته باشد .

  • داوری

طرفین قراردادهای تجاری بین المللی می توانند ، حل و فصل اختلافات را به داوری ارجاع دهند . در صورت وجود توافق به داوری ،  دادگاه داخلی نمی‌تواند به دعوایی که در خصوص قرارداد فروش طرح گردیده رسیدگی نماید .

حل اختلاف از طریق داوری مزایای بسیاری را در مقابل حل اختلاف از طریق دادگاه داخلی دارد از آن جمله می‌توان به انتخاب داوران خاص که در زمینه موضوع اختلاف تخصص دارند و یا قابل انعطاف بودن رسیدگی به دعوی در داوری ،  کوتاه بودن زمان رسیدگی نسبت به دادگاه‌های داخلی و همچنین محرمانه و  خصوصی بودن جریان رسیدگی و … اشاره نمود .

آراء داوری خارجی در صورتی که مخالف با قوانین موجود در ایران نبوده ، در مدت داوری صادر شده و از موضوع داوری خارج نباشد و همچنین با نظم عمومی ایران مغایرت نداشته باشد ، قابل اجرا می باشد . در صورتی که داوری در قالب مصالحه دوستانه باشد داور از رعایت قانون ماهوی ایران معاف است و رای داوری (صلح نامه) در ایران قابل اجرا خواهد بود به شرط آنکه با قوانین امری و یا نظم عمومی قابل انطباق باشد .

دفتر حقوقی بین المللی دادپویان حامی با ده سال سابقه در حوزه دعاوی و تنظیم قراردادهای داخلی و بین المللی آماده ارائه مشاوره حقوقی تخصصی در زمینه انواع قراردادها می باشد.

آیا این نوشته برایتان مفید بود؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یازده − 8 =