داوری تجاری بین المللی

داوری تجاری بین المللی

داوری تجاری بین المللی یکی از روش های حل و فصل اختلافات بین المللی است که طرفین می توانند ضمن انعقاد قرارداد خود یا بعد از آن نسبت به آن توافق نمایند. داوری تجاری بین المللی به دنبال رسیدن  وحدت ملاک برای حل و فصل اختلافات میان افراد می باشد.

داوری تجاری بین المللی

داوری تجاری بین المللی

مفهوم موافقت نامه داوری

موافقت نامه داوری توافقی است بین طرفین که به موجب آن تمام یا بعضی از اختلافاتی که در مورد یک یا چند رابطه حقوقی معین اعم از قراردادی یا غیر قراردادی به وجود آمده یا ممکن است پیش آید، به داوری ارجاع می شود. موافقت نامه داوری ممکن است به صورت شرط داوری در قرارداد و یا به صورت موافقت نامه جداگانه باشد.

شرط صحت موافقت نامه داوری تجاری بین المللی

برای انعقاد موافقت نامه داوری تجاری بین المللی طرفین می بایست اهلیت برای ارجاع دعوا به داوری را داشته و با قصد و رضایت نسبت به انعقاد موافقت نامه داوری توافق نمایند، همچنین علاوه بر این که یکی از طرفین می بایست تبعه ایران نباشد، موضوع اختلاف نیز بر اساس قانون ایران لازم است قابل حل و فصل از طریق داوری باشد، چنانچه موضوع اصلی اختلاف به موجب قوانین ایران قابل حل و فصل از طریق داوری نباشد، رای داور اساسا باطل و غیر قابل اجرا است.

ارجاع دعوا به داوری

طبق بند ۲ ماده ۲ قانون داوری تجاری بین المللی، کلیه اشخاصی که اهلیت اقامه دعوا را  دارند، می توانند داوری اختلافات تجاری بین المللی خود را اعم از اینکه در مراجع قضایی طرح شده یا نشده باشد و در صورت طرح در هر مرحله که باشد با تراضی، طبق مقررات این قانون به داوری ارجاع کنند.

شروع داوری تجاری بین المللی

طرفین می توانند ضمن انعقاد موافقت نامه داوری با یکدیگر در خصوص زمان شروع به داوری توافق نمایند، در صورتی که فی مابین طرفین در این خصوص توافقی حاصل نگشته باشد، داوری از زمانی شروع می شود که درخواست داوری به خوانده ابلاغ شده باشد.

صلاحیت دیوان داوری

بر اساس ماده ۱۶ دیوان داوری تجاری بین المللی ، داور می تواند در مورد صلاحیت خود و همچنین درباره وجود و یا اعتبار موافقت نامه داوری اتخاذ تصمیم کند. چنانچه در خصوص وجود با عدم موافقت نامه داوری تردید باشد، دیوان داوری می تواند راسا نسبت به آن تصمیم گیری نماید. چنانچه دیوان موافقت نامه داوری را موجود نداند اجازه ورود به رسیدگی را ندارد. اما اگر موافقت نامه داوری را موجود بداند، دیوان وارد رسیدگی می شود و رای صادر می کند.

طرح دعوا در دادگاه و صلاحیت دیوان

چنانچه طرفین قرارداد شرط موافقت نامه داوری امضاء نموده باشند و در صورت اختلاف یکی از طرفین با وجود موافقت نامه داوری جهت طرح دعوا به دادگاه مراجعه نموده باشد، دادگاه نمی تواند راسا از خود سلب صلاحیت کند و طرفین را به داوری هدایت کند و تنها در صورت درخواست خوانده تا پایان جلسه اول دادرسی، دعوای طرفین را به داوری احاله می نماید.

تعیین زمان داوری

طرفین می توانند ضمن موافقت نامه داوری در خصوص زبان داور نیز توافق نمایند؛ در صورت عدم توافق، داور زبان یا زبان های مورد استفاده در داوری را تعیین می کند. در خصوص اسناد و مدارک ممکن است به زبان اصلی ارائه شود تا افراد نتوانند در نتیجه ترجمه استفاده سوء از اسناد نمایند. هزینه ترجمه بر عهده توافقی است که به آن مدارک استناد نموده است.

مقر داوری

طرفین می توانند ضمن موافقت نامه داوری قبل از اختلاف و یا بعد از بروز اختلاف، مقر داوری را تعیین نمایند چنانچه طرفین مقر داوری را تعیین نکرده باشند، داور با توجه به اوضاع و احوال دعوا و سهولت دسترسی طرفین، محل داوری را تعیین خواهد کرد.

صدور دستور موقت

در صورت درخواست هر یک از طرفین، داور می تواند در امور مربوط به موضوع اختلاف که محتاج به تعیین تکلیف فوری است، به درخواست هر کدام از طرفین دستور موقت صادر کند، مگر اینکه طرفین به نحو دیگری توافق نمایند.

دستور موقت مطرح شده در قانون داوری تجاری بین الملل اعم از دستور موقت بیان شده در قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب می باشد و شامل تامین خواسته و تامین دلیل نیز می گردد. در خصوص دستور موقت صادر شده از سوی دیوان تجاری بین المللی ذکر این نکته حائز اهمیت می باشد؛ چنانچه طرف دیگر تامینی بدهد که متناسب با دستور موقت باشد، داور از دستور موقت رفع اثر خواهد کرد.

ادله اثبات دعوا در داوری تجارتی بین المللی

در خصوص ادله داوری، قانون داوری  مطلبی را ذکر نکرده است اما برخی از آنها در قانون مورد اشاره  قرار گرفته است که عبارتند از اسناد و مدارک، شهادت، کارشناسی، بازرسی اموال یا اسناد. بر اساس ماده ۱۹ قانون داوری تجاری بین المللی در تشخیص ارتباط، موضوعیت و ارزش هرگونه دلیل بر عهده داور می باشد.

تجدیدنظر در رای داوری

اصولا رای داوری قطعی و غیر قابل تجدید نظر می باشد؛ اما در دو مورد امکان تجدیدنظر خواهی از رای داوری امکان پذیر می باشد. ا زمانی که طرفین در موافقت نامه در خصوص تجدیدنظر از رای داوری توافق نمایند، زمانی که در قانون شکلی  داوری امکان تجدیدنظر خواهی راقانون مقر داوری پذیرفته باشد.

مرجع صالح جهت ابطال رای داوری

ممکن است بعد از صدور رای داوری ، شخصی که به استناد رای داوری محکوم گشته است از دادگاه صالح درخواست ابطال رای داوری نماید. در خصوص دادگاه صالح برای ابطال رای داوری میان حقوقدانان اختلاف نظر وجود دارد. مراجع صالح در خصوص ابطال رای داوری که ممکن است ادعای صلاحیت نماید عبارتند از ۱ کشور مقر داوری، ۲ کشوری که فرآیند داوری به موجب مقررات شکلی آن انجام شده است ۳ کشور محل اجرای رای ۴ کشوری که ماهیت اختلاف به موجب قانون آن کشور حل و فصل شده است .

موارد ابطال رای داوری

طرفین در زمان انعقاد موافقت نامه داوری می بایست اهلیت لازم را داشته باشند و با توافق یکدیگر موافقت نامه داوری را امضا نمایند، در غیر این صورت رای داوری قابل ابطال می باشد.

در داوری می بایست اصل انصاف رعایت گردد و به هر کدام از طرفین به طور مساوی اجازه داده شود که در داوری شرکت کرده و بتواند دفاعیات خود را مطرح نماید به همین جهت لازم است وقت داوری به هر یک از طرفین به صورت قانونی ابلاغ گردد در غیر اینصورت رای داوری در مرجع صالح قابل ابطال می باشد.

چنانچه درخواست کننده  داوری ، به دلیلی که خارج از اختیار او است، موفق به ارائه دلایل و مدارک خود نشده باشد، در اینصورت رای داوری قابل ابطال در مرجع صالح خواهد بود.

از موارد دیگری که موجب ابطال رای داوری نمی شود می توانیم به تجاوز داوران از حدود اختیارات، عدم ترکیب هیات داوری با آیین دادرسی مطابق موافقت نامه داوری، صدور رای به استناد سند مجعول،  کتمان مدارک، مخالفت رای با قوانین و قواعد آمره اشاره نماییم.

آیا این نوشته برایتان مفید بود؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

17 − 6 =